admin
1. ក្នុងការសរសើរ និងថ្វាយបង្គំ៖
ប្រធានបទនៃការអភ័យទោស និងការបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្ត ទាមទារឱ្យមានការឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីព្រះគុណ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះចំពោះយើង ទោះបីជាមានកំហុស និងចំណុចខ្វះខាតរបស់យើងក៏ដោយ។ ចម្រៀងដែលអាចសមនឹងប្រធានបទនេះគឺ “Amazing Grace (My Chains Are Gone)” ដោយ Chris Tomlin។ ទំនុកច្រៀងនៃបទចម្រៀងនេះរំឭកយើងអំពីអំណោយដ៏អស្ចារ្យនៃការអភ័យទោស និងសេរីភាពដែលយើងមាននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។
2. ការអានព្រះគម្ពីរ
អត្ថបទមួយដែលគិតដល់ពេលគិតអំពីការអភ័យទោស និងការរំសាយការអាក់អន់ចិត្តគឺ ម៉ាថាយ 18:21-22 ដែលនិយាយថា “បន្ទាប់មកពេត្រុសបានចូលមកឯទ្រង់ ហើយទូលថា បពិត្រព្រះអម្ចាស់ តើបងប្រុសរបស់ទូលបង្គំនឹងប្រព្រឹត្តអំពើបាបនឹងទូលបង្គំប៉ុន្មានដង ហើយទូលបង្គំអត់ទោស គាត់? ដល់ទៅប្រាំពីរដង?’ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ ‘ខ្ញុំមិននិយាយទៅកាន់អ្នកទេ រហូតដល់ប្រាំពីរដង ប៉ុន្តែរហូតដល់ចិតសិបដងប្រាំពីរ។’។ ដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឱ្យយើង។
3. ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
ក្នុងវគ្គនេះ ពេត្រុសយេស៊ូសួរថាគាត់គួរអត់ទោសឲ្យបងប្រុសប៉ុន្មានដង ហើយព្រះយេស៊ូក៏ឆ្លើយតបជាមួយនឹងពាក្យប្រៀបធៀបនៃអ្នកបម្រើដែលមិនអត់ទោស។ អ្នកបម្រើជំពាក់បំណុលម្ចាស់ខ្លួនយ៉ាងសម្បើម ដែលគាត់មិនអាចសងវិញបាន។ ជាការឆ្លើយតប មេបានអត់ទោសឱ្យបំណុលទាំងស្រុង។ ទោះជាយ៉ាងណា អ្នកបម្រើនោះក៏ទៅទាមទារសំណងពីអ្នកបម្រើម្នាក់ដែលជំពាក់បំណុលគាត់បន្តិចបន្តួច។ ពេលអ្នកបម្រើម្នាក់មិនអាចសងប្រាក់បាន អ្នកបម្រើដែលអត់ទោសនោះក៏ចាប់គាត់ដាក់គុក។ ពេលម្ចាស់ដឹងរឿងនេះហើយ គាត់ខឹងក៏ដកការអត់ទោសវិញ ដោយដាក់ទោសអ្នកបម្រើដែលមិនអត់ទោសឲ្យដោយសារតែគាត់គ្មានមេត្តា។
ពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ យើងអាចរៀនមេរៀនសំខាន់ៗជាច្រើន៖
1. ព្រះបានអត់ទោសឱ្យយើងនូវបំណុលដ៏ធំសម្បើមដែលយើងមិនអាចសងវិញ។ ដូចអ្នកបម្រើជំពាក់ម្ចាស់របស់ខ្លួនជាបំណុលដ៏សម្បើម យើងជំពាក់ព្រះជាបំណុលឥតកំណត់ដោយសារអំពើបាបរបស់យើង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះបានអត់ទោសឲ្យយើងតាមរយៈយញ្ញបូជានៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។
2. ការអភ័យទោសមិនមែនជាជម្រើសទេ។ រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកបម្រើដែលមិនអត់ឱនទោសបង្ហាញយើងថា ការអភ័យទោសមិនមែនជាការផ្ដល់យោបល់ទេ ប៉ុន្តែជាតម្រូវការ។ បើយើងបានអត់ទោសឲ្យច្រើន យើងក៏ត្រូវអត់ទោសអ្នកដទៃដែរ។
3. ការអភ័យទោសគឺជាដំណើរការមួយ។ អ្នកបំរើដែលមិនអត់ទោសមិនបានអត់ទោសឱ្យអ្នកបំរើរបស់គាត់ភ្លាមៗទេ ហើយយើងប្រហែលជាពិបាកអត់ទោសដល់អ្នកដែលបានធ្វើបាបយើងផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ដោយមានជំនួយពីព្រះ យើងអាចបញ្ចេញកំហឹង និងភាពជូរចត់របស់យើង ហើយស្វែងរកសេរីភាពក្នុងការអភ័យទោស។
4. ការបដិសេធមិនអត់ទោសមានផលវិបាក។ អ្នកបំរើដែលមិនអត់ឱនទោសបានទទួលរងនូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយសារការខ្វះសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់គាត់ ហើយយើងក៏អាចរងទុក្ខដែរប្រសិនបើយើងមិនព្រមអភ័យទោស។ ការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវភាពជូរចត់ និងកំហឹងអាចនាំឱ្យមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន និងផលប៉ះពាល់ដល់រាងកាយ។
នៅពេលយើងសញ្ជឹងគិតលើវគ្គបទគម្ពីរនេះ និងឥទ្ធិពលរបស់វាសម្រាប់ជីវិតយើង នោះយើងអាចសុំព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យជួយយើងអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃ ដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឲ្យយើង។ យើងក៏អាចចងចាំបានដែរថា ការអភ័យទោសមិនមែនជាព្រឹត្តិការណ៍តែមួយដងនោះទេ ប៉ុន្តែជាការអនុវត្តប្រចាំថ្ងៃ ហើយយើងអាចជឿជាក់បានថា ព្រះនឹងប្រទានឱ្យយើងនូវកម្លាំងដើម្បីពង្រីកការអភ័យទោស បើទោះបីជាវាលំបាកក៏ដោយ។
4. សមាធិ
ការអភ័យទោសមិនតែងតែងាយស្រួលនោះទេ ហើយការបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្តអាចជាដំណើរការដ៏លំបាកមួយ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងសញ្ជឹងគិតអំពីព្រះគុណ និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះចំពោះយើង យើងត្រូវបានរំឭកអំពីអំណោយទាននៃការអភ័យទោសដ៏អស្ចារ្យដែលយើងបានទទួលតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ។ យើងក៏អាចសុំព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយយើងដោះលែងកំហឹង និងភាពជូរចត់របស់យើងចំពោះអ្នកដទៃ ហើយជំនួសអារម្មណ៍ទាំងនោះដោយក្តីមេត្តា និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ នៅពេលយើងផ្តោតលើភាពល្អរបស់ព្រះ និងសេរីភាពដែលមកជាមួយការអភ័យទោស នោះយើងអាចស្វែងរកសន្តិភាពនៅក្នុងចិត្ត និងកម្លាំងដើម្បីអភ័យទោស។
5. ការអធិស្ឋាន
ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ សូមអរព្រះគុណចំពោះអំណោយដ៏វិសេសវិសាលនៃការអភ័យទោសរបស់អ្នក។ សូមជួយយើងឱ្យបោះបង់ចោលការអន់ចិត្ត និងជូរចត់ចំពោះអ្នកដទៃ ហើយពង្រីកសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងព្រះគុណដូចគ្នាដែលអ្នកបានបង្ហាញយើង។ សូមបំពេញយើងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់អ្នក ហើយប្រទានឲ្យយើងនូវកម្លាំងដើម្បីអត់ទោស ទោះជាវាមានការលំបាកក៏ដោយ។ យើងសុំសន្តិភាព និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកមកសោយរាជ្យក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង និងសម្រាប់ការណែនាំរបស់អ្នក នៅពេលយើងស្វែងរកដើម្បីរស់នៅក្នុងជីវិតនៃការអភ័យទោស និងក្តីមេត្តា។ ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ អាម៉ែន។
6. សារព័ត៌មាន និងការអនុវត្ត
ការសរសេរសារពត៌មានគឺជាការអនុវត្តដ៏មានប្រយោជន៍សម្រាប់ការឆ្លុះបញ្ចាំងពីដំណើររបស់យើងឆ្ពោះទៅរកការអភ័យទោស និងបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្ត។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់យើង យើងអាចសរសេរគំនិត និងអារម្មណ៍របស់យើង ហើយកត់ត្រាការវិវត្តរបស់យើង នៅពេលយើងស្វែងរកការអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃ។ យើងក៏អាចប្រើសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់យើងដើម្បីសរសេរការអធិស្ឋាន និងខគម្ពីរដែលលើកទឹកចិត្តយើងក្នុងដំណើរការនេះ។ វិធីសាស្រ្តដ៏មានប្រយោជន៍មួយគឺត្រូវសរសេរឈ្មោះអ្នកដែលយើងត្រូវអត់ទោស ហើយអធិស្ឋានឱ្យពួកគេជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យើងក៏អាចប្រើទិនានុប្បវត្តិរបស់យើងដើម្បីសរសេរសំបុត្រទៅកាន់អ្នកដែលធ្វើបាបយើង ទោះបីជាយើងមិនដែលមានបំណងផ្ញើវាក៏ដោយ។ នេះអាចជួយយើងបញ្ចេញអារម្មណ៍របស់យើង និងស្វែងរកការព្យាបាលនៅក្នុងដំណើរការនេះ។ នៅពេលយើងកត់ត្រា និងឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពល្អ និងព្រះគុណរបស់ព្រះ យើងអាចស្វែងរកភាពក្លាហាន និងកម្លាំងដើម្បីបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្ត និងពង្រីកការអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃ។
